در این غربت خانگی
بگو هرچی باید بگی
غزل بگو به سادگی
بگو، زنده باد زندگی
- ی الف سین
- سه شنبه ۲۶ ارديبهشت ۹۶
در این غربت خانگی
بگو هرچی باید بگی
غزل بگو به سادگی
بگو، زنده باد زندگی
♫♫♫
تصور کن هیچ بهشتی وجود نداشت
آسان است اگر بخواهی
زیر پایمان هیچ جهنمی نبود
و بالای سرمان فقط آسمان بود
تصور کن تمام مردمان دنیا
فقط برای امروز زندگی می کردند
تصور کن هیچ کشوری وجود نداشت
تصورش سخت نیست
چیزی برای کشتن و کشته شدن وجود نداشت
و هیچ دینی هم نبود
تصور کن تمام مردمان دنیا
در صلح زندگی می کردند
شاید مرا خیال پرداز بخوانی
ولی من به تنهایی اینطور فکر نمی کنم
در آرزوی روزی هستم که تو نیز به ما بپیوندی
و دنیای همه ما یکی شود
تصور کن هیچ مالکیتی وجود نداشت
بعید می دانم بتوانی
حرص و طمع وجود نداشت و البته هیچ گرسنه ای
و انسان ها برادرگونه می زیستند
تصور کن تمام مردمان دنیا
تمام دنیا را با هم قسمت می کردند
شاید مرا رویاپرداز بخوانی
ولی من به تنهایی اینطور فکر نمی کنم
در آرزوی روزی هستم که تو نیز به ما بپیوندی
و دنیای همه ما یکی شود
♫♫♫
این فیلم یکی از عجیبترین فیلمایی بود که از وودی الن دیدم.در عین عجیب بودنش و دور بودن از شخصیتا یه بخشایی از همشون بود منو یاد خودم مینداخت.مثله دلسردی ناگهانی ویکی، یا اون چیز لامصبی که کریستینا تموم عمرش دنبالشه و حتی نمیدونه چیه...
داستان فیلم ماجرای دو تا دوست صمیمی هست که تصمیم میگیرن تابستون رو در اسپانیا بگذرونن و اونجا با یه هنرمند نقاش آشنا میشن.
اول فیلم راوی میگه این دوتا دوست تقریبا توی همه چیز اشتراک نظر دارن مگر عشق.ویکی که ادم منطقی و عقلگرایی هست با زندگی و حتی عشق برنامه ریزی شده و بدون ریسک و خیلی متعهد، و کریستینا دختر احساساتی ،ریسک پذیر و هیجانی.
از قضا توی این سفر به فردی برمیخورن که روی جفت این شخصیتای متفاوت اثر بذاره و یه جورایی عاشقش بشن و اتفاقایی که پیش میاد.
باید اشاره کنم که وقتی بازیگر مرد خاویر باردم باشه اصلا عجیب نیست، به نظرم همه پتانسیل عاشقش شدن رو دارن لعنتی:))
شاید این فیلمو مثه من دوست داشته باشید، شایدم خوشتون نیاد، آی دونت نو، یه سرچی کنین قبلش:)
+بازیها فوق العاده بود
Vicky Cristina Barcelona
نویسنده و کارگردان :وودی آلن
بازیگران: خاویر باردم، اسکارلت جوهانسون،پنلوپه کروز، ربکا هال
IMDb: 7.1-10
این حرکت قشنگی که تو وبلاگستان در جریانه در مورد زبان مادری و خوندن و شنیدن این گویشهای دوست داشتنی از بلاگرا بر آنم داشت که همه پستی که میخواستم بنویسمو خلاصه کنم تو همین ترانه با صدای معین :)